Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

ad effectum adducere

  • 1 adducere

    1) приводить, доводить до, ad villam add. equum (1. 5 § 7 D. 13, 6);

    add. ad effectum (1. 8 C. 7, 53).

    2) замечать, называть, testem add. aliquem (1. 10 C. 4, 5). 3) поб уждат ь (1. 10 § 2 D. 40, 5).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > adducere

  • 2 effectus [1]

    effectus, ūs, m. (efficio), I) aktiv = die Ausführung, Durchsührung, Vollendung, 1) im allg. (Ggstz. conatus): conatus tam audax traiciendarum Alpium et effectus, Liv.: huius consilii, horum consiliorum eff., Curt. u. Planc. (in Cic. ep.): magis inopiā consilii potioris quam spe effectus (Hoffn. der Ausführbarkeit), Liv.: hoc ad effectum adducere (Ggstz. hoc spe concipere), Liv.: ad effectum operis venire, Liv.: ad effectum festinare, Liv.: aestas sine ullo effectu (ohne daß etwas geschieht) extrahitur, Liv.: in effectu esse, auf einer Tätigkeit beruhen (v. Handlungen), Cic. de fin. 3, 32, od. der Vollendung nahe sein (v. Befestigungswerken), Liv. 31, 46, 14: postquam ad effectum operis ventum est, nachdem das Werk ausgeführt war, Liv.: cum spem ab effectu haud adhorrentem consuli fecissent, Hoffn. der Ausführbarkeit, Liv. – 2) insbes., die sich geltend machende Wirksamkeit, quarum (herbarum) causam ignorares, vim et effectum videres, Cic. de div. 2, 47: q, cuius similis effectu specieque coppa, Quint. 1, 4, 9. – dah. Plur. meton. = wirksame Kräfte, Substanzen, antidotum ex multis atque interim contrariis quoque inter se effectibus componi videmus, Quint. 1, 10, 6. – II) passiv = die beabsichtigte Wirkung, der Erfolg, das Gedeihen, effectus eloquentiae est audientium approbatio, Cic. Tusc. 2, 3: ars dicendi in actu posita, non in effectu, Quint.: stultum consilium effectu caret, Phaedr.: Plur., effectus promeruēre bonos, Prop.: effectus impediret ne segnis mora, Phaedr.

    lateinisch-deutsches > effectus [1]

  • 3 effectus

    effectus, ūs, m. (efficio), I) aktiv = die Ausführung, Durchsührung, Vollendung, 1) im allg. (Ggstz. conatus): conatus tam audax traiciendarum Alpium et effectus, Liv.: huius consilii, horum consiliorum eff., Curt. u. Planc. (in Cic. ep.): magis inopiā consilii potioris quam spe effectus (Hoffn. der Ausführbarkeit), Liv.: hoc ad effectum adducere (Ggstz. hoc spe concipere), Liv.: ad effectum operis venire, Liv.: ad effectum festinare, Liv.: aestas sine ullo effectu (ohne daß etwas geschieht) extrahitur, Liv.: in effectu esse, auf einer Tätigkeit beruhen (v. Handlungen), Cic. de fin. 3, 32, od. der Vollendung nahe sein (v. Befestigungswerken), Liv. 31, 46, 14: postquam ad effectum operis ventum est, nachdem das Werk ausgeführt war, Liv.: cum spem ab effectu haud adhorrentem consuli fecissent, Hoffn. der Ausführbarkeit, Liv. – 2) insbes., die sich geltend machende Wirksamkeit, quarum (herbarum) causam ignorares, vim et effectum videres, Cic. de div. 2, 47: q, cuius similis effectu specieque coppa, Quint. 1, 4, 9. – dah. Plur. meton. = wirksame Kräfte, Substanzen, antidotum ex multis atque interim contrariis quoque inter se effectibus componi videmus, Quint. 1, 10, 6. – II) passiv = die beabsichtigte Wirkung, der Erfolg, das Gedeihen, effectus eloquentiae est audientium approbatio, Cic. Tusc. 2, 3: ars dicendi in actu posita, non
    ————
    in effectu, Quint.: stultum consilium effectu caret, Phaedr.: Plur., effectus promeruēre bonos, Prop.: effectus impediret ne segnis mora, Phaedr.
    ————————
    2. effectus, a, um, PAdi. (efficio), durchgearbeitet, verarbeitet, ausgeführt, entwickelt (Ggstz. inchoatus), Quint. 5, 13, 34; 8, 3, 88; 10, 5, 23. Plin. ep. 2, 3, 3; 8, 4, 7. – Compar., quā nihil videtur effectius comperisse, Apul. flor. 15.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > effectus

  • 4 vollenden

    vollenden, ad effectum adducere (zuwege [2578] bringen). – ad exitum adducere. ad finem perducere (zu Ende bringen übh.). – conficere (abmachen, vollbringen, w. vgl.). – absolvere (mit etwas fertig werden, von etwas loskommen). – perficere (etwas so vollenden, daß nichts daran fehlt, ihm die höchste Vollendung geben). – perpolire (ausfeilen, die letzte Feile an etw. legen, in bezug auf Geisteswerke). – extremam oder summam manum imponere alci rei (die letzte Hand an etwas legen, ihm den Stempel der Vollendung geben). – seine Reise glücklich vollendet haben, iter commode explicuisse: er vollendete die angefangenen Festungsarbeiten, munimenta, quae inchoaverat, permunlit: nachdem das Werk (Befestigungswerk) vollendet war, postquam ad effectum operis ventum est: die Befestigungswerke waren schon beinahe vollendet, iam opera in effectu erant: das Theater war schon größtenteils vollendet, theatrum maximāiam parteconstructum erat. – er hat vollendet (ist gestorben), vivere od. esse desiit.

    deutsch-lateinisches > vollenden

  • 5 Wirklichkeit

    Wirklichkeit, quod est seu quod esse potest (als Konkretum, was ist oder was sein kann). – res. res verae. verum (als Konkretum, die wirklichen Dinge, das Vorhandene). – veritas (als Abstraktum). – natura (Natur, als Abstraktum). – eventus (das wirkliche Eintreten einer Sache, z.B. harum omnium rerum). – in (der) W., vere; re verā; reapse: in (der) W. bestehen, in re esse: sich nicht in (der) W. vorfinden, sub oculos non cadere: sich an die W. halten, rebus stare: eine Rede, deren Stoff aus der W. genommen ist, oratio, in qua vera materia est. – zur W. bringen, facere. efficere. perficere (bewirken); ad effectum adducere od. perducere (zur Ausführung bringen): zur W. kommen, fieri; effici; ad effectum adduci: in der W. vorkommen, evenire: wie es in der W. ist, id quod res habet (vgl. »wirklich« a. E.): alle meine Worte bleiben hinter der W. zurück, quicquid dixero, minus erit.

    deutsch-lateinisches > Wirklichkeit

  • 6 ausführen

    ausführen, I) herausführen: educere (Menschen u. Tiere, auch außer Landes führen, Ggstz. inducere). – evehere. exportare (ersteres übh. wegfahren, dah. auch Waren etc. außer Landes, Ggstz. invehere; letzteres bes. Waren etc. außer Landes, Ggstz. importare). – II) zustande bringen: a) übh.: conficere (in allen seinen Teilen fertig machen. vollenden, ausführen). – efficere. ad effectum adducere (zuwege-, zur Wirklichkeit bringen). – perficere (bis zu Ende machen, so vollenden, daß nichts daran fehlt, ihm die möglichste Vollendung geben, Ggstz. inchoare, beginnen). – absolvere (fertig machen, vollenden übh.); verb. absolvere ac (et) perficere. – peragere (durchführen, vollführen). – persequi. exsequi (durchführen, u. zwar pers. durch alle Stufen der Entwickelung, exs. bis zum Abschluß). – ad finem adducere (zum Ende hinausführen). – facere (etw. wirklich tun, nicht bloß ausdenken, Ggstz. cogitare). – gerere (übh. vollführen. vollziehen, besorgen). – etwas sogleich au., repraesentare [258] alqd: etwas hitzig au., alcis rei acerrimum esse exsecutorem: etw. auszusühren suchen, conari alqd: etwas nicht au., rem susceptam deponere; rem inchoatam relinquere. – jmds. Aufträge au., alcis mandata exsequi, persequi: die Aufträge vollständig au., mandata exhaurire: einen Bau (den ein anderer angefangen hat) au., opus, quod alqs instituit, exaedificare: das, was man sagt, auch au., dicta exsequi. – b) mit Worten: persequi, exsequi, mit u. ohne den Zus. verbis (mit Worten durchführen, u. zwar pers. durch alle Stufen verfolgen, exs. bis zum Abschluß, erschöpfend). – explicare (im einzelnen entwickeln, vollst. expl narrando). – exponere (vor Augen legen. vor den Augen des Zuhörers od. Lesers einfach darlegen). – disserere, disputare de alqa re (erörtern, w. s.). – explanare, illustrare (deutlich darstellen). – etw. in Versen au., alqd versibus persequi: etw. weitläufig, weiter au., alqd accuratius exsequi; alqd accuratius od. pluribus verbis explicare; pluribus verbis disserere, multis verbis disputare, uberius, fusius dicere, scribere de alqa re. Ausführen, das, s. Ausführung. – Ausführer, actor. – confector (Vollender).

    deutsch-lateinisches > ausführen

  • 7 effectus

    I ūs m. [ efficio ]
    1) исполнение, осуществление (conatūs, spei L)
    2) действие, эффект ( herbarum C); воздействие, влияние (eloquentiae C; e. alicujus rei in aliquā re Ap)
    II 1. effectus, a, um
    part. pf. к efficio
    2. adj.
    завершённый, законченный, развитой Q, PJ
    quā nihil videor effectius cognovisse Ap — (статуя), совершеннее которой я, кажется, ничего не знал

    Латинско-русский словарь > effectus

  • 8 bewerkstelligen

    bewerkstelligen, efficere. conficere. perficere (zustande bringen). – patrare (durchsetzen, z. B. pacem). – ad effectum adducere (zur Wirklichkeit bringen, verwirklichen). – zu. b. suchen, alcis rei auctorem esse (zu etwas raten etc., z. B. pacis); servire alci rei (mit Hingebung auf etwas hinwirken, z. B. paci); moliri alqd (auf etw. Schlimmes hinarbeiten, z. B. defectionem). Bewerkstelligung, effectio. confectio (das Zustandebringen).

    deutsch-lateinisches > bewerkstelligen

  • 9 verwirklichen

    verwirklichen, ad effectum adducere od. perducere; ad verum perducere. – etwas nicht v. können, non parem esse alci rei exsequendaé. – eine Idee an etwas od. jmd. v., effigiem expressam reddere in alqa re od. in alqo.

    deutsch-lateinisches > verwirklichen

  • 10 vollbringen

    vollbringen, conficere (z.B. cursus annuos: u. negotium). – efficere. ad effectum adducere (zuwege-, zur Wirklichkeit bringen, z.B. alcis mandata). – exsequi. persequi (bis zu Ende verfolgen, ausführen, vollziehen, z.B. alcis mandata: u. negotia: u. imperium alcis: u. imperium celeriter). – agere (in bezug auf etw. tätig sein, etw. verrichten etc., z.B. quod agendum aut faciendum sit, non recusem: u. iucundi acti labores). – peragere (etwas durchführen, z.B. consulatum). – patrare. perpetrare (zustande bringen, vollführen, u. zwar perpetr. gänzlich, z.B. facinus). – es ist vollbracht, actum est Vollbringen, das, exsecutio; peractio. Vollbringer, confector. – actor (der Verrichter).

    deutsch-lateinisches > vollbringen

  • 11 vollziehen

    vollziehen, exsequi. persequi (z.B. alcis mandata: u. imperium: u. exs. imperium celeriter od. diligenter). – efficere. ad effectum adducere (zuwege-, zur Wirklichkeit bringen, z.B. alcis mandata: u. nuptias). – conficere (abmachen, vollbringen, z.B. negotium, mandata: u. legitima quaedam [einige Formalitäten]). – facere (tun, verrichten übh., z.B. mandata, imperata). – sogleich v., repraesentare (sogleich jetzt verwirklichen, nicht aufschieben, z.B. poenam); non morari (nicht aufhalten, ohne Verzug vollstrecken, z.B. imperium). – einen Auftrag nicht v., mandata neg legere: einen Befehl nicht v., imperium aspernari od. contemnere. – eine Strafe an jmd. v., s. Strafe: die Todesstrafe an jmd. v., s. »mit dem Tode bestrafen« unter »Tod«. – vollziehende Gewalt, imperium. Vollziehen, das, exsecutio; effectio. Vollzieher, exsecutor; effector; confector. – der V. eines Befehls, imperii minister: V. der Todesstrafe, exactor supplicii. Vollziehung, die, s. Vollziehen, das.

    deutsch-lateinisches > vollziehen

  • 12 wirklich

    wirklich, verus (wahr, echt, z.B. gloria, laus). – germanus (leiblich, z.B. frater; dah. leib hastig, echt, z.B. Stoicus, patria). – naturalis oder durch den Genet. naturae (in der Natur begründet, z.B. naturalis amor: u. opinionis, non naturae malum). – w. Gegenstände, res verae; vera,n. pl. (Ggstz. simulacra): das w. Leben, veritas. Adv. vere (wahrhaftig). – re verā. re (in der Tat). – certe (gewiß, sicherlich). – profecto (zuverlässig). – wirklich? itane vero? (ironischer Ausdruck, die Absurdität einer Behauptung herauszuheben); ain [2715] tu? (Ausdruck der Verwunderung bei eines andern Behauptung). – w. machen, facere. efficere. perficere (bewirken); ad effectum adducere od. perducere (zur Wirklichkeit hinausführen, zur Ausführung bringen): w. sein, in re esse oder positum esse. – »wirklich« ( Adv.) wird gew. nicht übersetzt, wenn die Wirklichkeit in Verbindung od. Gegensatz tritt mit der Beabsichtigung, Erwartung od. Möglichkeit, z.B. wie sich die Sache w. verhält, id quod res habet: wie er (sie, es) auch w. ist, ut (uti) od. sicut est (doch auch ut est certe, ut profecto est): wie er w. sagt, sicut dicit: was wirklich ist od. was sein kann, quod est aut quod esse potest: es ist w. so, wie du sagst, -est, ut dicis: was vu w. tust, quod facis: der will lange leben, jener hat w. lange gelebt, ille vult diu vivere, hic diu vixit. Zuw. stehen jedoch bei est auch die Versicherungspartikeln reverā, profecto, nimirum, certe. – wenn wirklich einer, wenn wirklich etwas, si aliquis, si aliquid. – und wirklich auch, ebenf. bl. et (z.B. interficere eum conatus est; et interfecisset [und er hätte ihn auch w. getötet], nisi etc.); zuw. auch nimirum (z.B. et nimirum ita sunt, ut disputantur).

    deutsch-lateinisches > wirklich

  • 13 Осуществить

    - peragere; perficere; conficere (negotium); fungi (aliqua re; aliquam rem); ad effectum adducere; perducere; expedire (consilia sua); adimplere (fidem); agere; exsequi (imperium); facere; actuale facere/efficere ut; actualizare; realizare;

    • недостаток времени и средств не позволил осуществить эту работу в полном объёме - propter temporis et rerum angustias hoc opus totum perficere non licuit;

    • к сожалению, осуществить эту работу не удалось - - dolendum est hoc opus ad finem perducere non contigisse;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Осуществить

  • 14 adduco

    addūco, ĕre, duxi, ductum - tr. -    - arch. addues = addideris P. Fest. 27, 4; adduit = addiderit Fest. 246, 1 II inf. prés. passif addier Arn. 7, 14. [st1]1 [-] tirer à soi, amener avec soi.    - architectum secum adduxit, Vitr.: il amena un architecte à sa suite. [st1]2 [-] apporter, causer.    - adducere febres, Hor.: donner la fièvre.    - adducere taedium vini, Plin.: amener le dégoût du vin. [st1]3 [-] mener vers qqn, conduire dans un lieu, apporter dans un lieu; traduire en justice.    - adducere nutricem puero, Ter.: amener une nourrice à un enfant.    - adducere medicum ad aegros, Cic.: amener un médecin auprès des malades.    - adducere (in jus), Cic.: faire comparaître en jugement, citer en justice.    - adducere lacum ad flumen, Plin.-jn.: amener l'eau du lac jusqu'au fleuve.    - adducere in judicium, Cic.: citer en justice.    - adducere moles, Curt.: mettre en mouvement de lourdes machines. [st1]4 [-] attacher à, introduire dans.    - adducere sapientiam in corpus eloquentiae, Quint.: incorporer la sagesse à l'éloquence. [st1]5 [-] amener à, réduire, pousser, entraîner à.    - adducere aliquid ad effectum, Liv.: réaliser une chose, effectuer une chose.    - adducere aliquem in suspicionem, Nep.: rendre qqn suspect.    - adducere se ad ultimum discrimen, Liv.: se mettre dans un danger extrême.    - adducere aliquem in spem, Cic.: faire espérer qqn.    - adducere ad desperationem: réduire au désespoir.    - adducere ad finem: finir.    - adducere aliquem ut credat, Cic.: amener qqn à croire, persuader qqn.    - adducere ut: amener à.    - adduci in sermonem: faire parler de soi (en mauvaise part).    - adduci ut: être amené à.    - non adducor ut credam, Cic.: je ne suis pas amené à croire.    - adduci + prop. inf. Cic.: être amené à penser que..., se persuader que...    - adducor et assentior, Cic.: je me rends et j'approuve. [st1]6 [-] tirer, ramener à soi; courber, tendre, serrer, rider, contracter.    - adducere ostium, Petr.: fermer la porte (la tirer à soi).    - adducere habenas, Cic.: serrer le frein.    - adducit cutem macies, Ov.: la maigreur ride la peau.    - adducere frontem, Sen.: froncer le sourcil.    - voir adductus
    * * *
    addūco, ĕre, duxi, ductum - tr. -    - arch. addues = addideris P. Fest. 27, 4; adduit = addiderit Fest. 246, 1 II inf. prés. passif addier Arn. 7, 14. [st1]1 [-] tirer à soi, amener avec soi.    - architectum secum adduxit, Vitr.: il amena un architecte à sa suite. [st1]2 [-] apporter, causer.    - adducere febres, Hor.: donner la fièvre.    - adducere taedium vini, Plin.: amener le dégoût du vin. [st1]3 [-] mener vers qqn, conduire dans un lieu, apporter dans un lieu; traduire en justice.    - adducere nutricem puero, Ter.: amener une nourrice à un enfant.    - adducere medicum ad aegros, Cic.: amener un médecin auprès des malades.    - adducere (in jus), Cic.: faire comparaître en jugement, citer en justice.    - adducere lacum ad flumen, Plin.-jn.: amener l'eau du lac jusqu'au fleuve.    - adducere in judicium, Cic.: citer en justice.    - adducere moles, Curt.: mettre en mouvement de lourdes machines. [st1]4 [-] attacher à, introduire dans.    - adducere sapientiam in corpus eloquentiae, Quint.: incorporer la sagesse à l'éloquence. [st1]5 [-] amener à, réduire, pousser, entraîner à.    - adducere aliquid ad effectum, Liv.: réaliser une chose, effectuer une chose.    - adducere aliquem in suspicionem, Nep.: rendre qqn suspect.    - adducere se ad ultimum discrimen, Liv.: se mettre dans un danger extrême.    - adducere aliquem in spem, Cic.: faire espérer qqn.    - adducere ad desperationem: réduire au désespoir.    - adducere ad finem: finir.    - adducere aliquem ut credat, Cic.: amener qqn à croire, persuader qqn.    - adducere ut: amener à.    - adduci in sermonem: faire parler de soi (en mauvaise part).    - adduci ut: être amené à.    - non adducor ut credam, Cic.: je ne suis pas amené à croire.    - adduci + prop. inf. Cic.: être amené à penser que..., se persuader que...    - adducor et assentior, Cic.: je me rends et j'approuve. [st1]6 [-] tirer, ramener à soi; courber, tendre, serrer, rider, contracter.    - adducere ostium, Petr.: fermer la porte (la tirer à soi).    - adducere habenas, Cic.: serrer le frein.    - adducit cutem macies, Ov.: la maigreur ride la peau.    - adducere frontem, Sen.: froncer le sourcil.    - voir adductus
    * * *
        Adduco, adducis, penul. prod. adduxi, adductum, adducere. Cic. Amener, Adduire.
    \
        Adducere ad prandium ad se. Plaut. Mener pour disner en sa maison.
    \
        Adducito me seruitum tibi. Plaut. Emmeine moy pour te servir.
    \
        Adducere hominem ad, siue in rem aliquam. Amener ou faire venir à quelque chose, L'induire, Esmouvoir, Luy persuader.
    \
        Adducere aliquem ad arbitrium nostrum. Cic. Le persuader, et L'induire à faire nostre volunté et plaisir, Amener quelcun à nostre raison.
    \
        Adducere ad authoritatem nostram. Cic. Faire acquiescer aucun, et obeir à nostre authorité.
    \
        Adducere in cognitionem. Cic. Faire congnoistre, Donner à congnoistre, ou la congnoissance.
    \
        Adducere ad concordiam. Ci. Accorder, Pacifier, Mettre d'accord.
    \
        Adducere ad conditionem aliquam. Cic. Faire venir à quelque accord, ou appoinctement.
    \
        Adducere ad consuetudinem. Cic. Accoustumer.
    \
        In eam se consuetudinem adduxerunt. Caes. Ils se sont accoustumez à cela.
    \
        Adduci ad dubitationem. Plin. Doubter, Estre en doubte.
    \
        Adducere in dubitationem. Cic. Faire doubter, Faire estre en doubte, Mettre en doubte.
    \
        Adduci in dubium. Liu. Estre en doubte.
    \
        Adducere in expectationem. Cic. Mettre en attente.
    \
        Adducere ad facinus. Cic. Induire à faire quelque vilain cas.
    \
        Adducere ad vel in fletu. Ci. Faire plourer, Esmouvoir à pleurs.
    \
        Ad indignationem, ad iracundiam. Author ad Herenn. Faire malcontenter, ou Courroucer.
    \
        Adducere ad intelligendum. Cic. Faire entendre.
    \
        Adducere in metum. Liu. Faire paour, Mettre en crainte.
    \
        Ad misericordiam. Terent. Induire ou esmouvoir à pitié et misericorde.
    \
        Adducere in necessitatem. Liu. Me in eam necessitatem adduxisti, vt, etc. Tu m'as mis en telle necessité que, etc.
    \
        Adducere in negligentiam. Hirt. Faire negligent et mal soigneux.
    \
        Adducere ad nequitiam. Plaut. Gaster et desbaucher, Induire à meschancete.
    \
        In eam opinionem rem adduxerunt, vt Pompeius cupere videatur. Cic. Ils ont mis la chose en tel souspecon, qu'il semble que, etc.
    \
        Adductus in eam opinionem. Cic. Estant de ceste opinion et advis.
    \
        Adducere in ordinem. Cic. Mettre en ordre.
    \
        Adduci in periculum. Liu. Estre en danger.
    \
        Adducere aliquem in nostram sententiam. Liu. Le renger à nostre opinion, Tant faire qu'il soit de nostre advis.
    \
        Adducere ad vel in seruitutem. Cic. Mettre en servage.
    \
        Adduci in sermonem. Cic. Faire parler de soy en mal, Estre blasmé et vituperé, Estre tenu sur les rancs.
    \
        Adducere in solicitudinem. Cic. Mettre en soulci.
    \
        In eam spem adducimur, vt, etc. Cic. Nous esperons que, etc. Nous avons esperance que, etc.
    \
        Adduci in suspicionem. Cic. Estre souspeconné.
    \
        Adducere ad veritatem. Cic. Quis non intelligit Canachi signa rigidiora esse, quam vt imitentur veritatem? Calamidis dura illa quidem, sed tamen molliora, quam Canachi. Nondum Myronis satis ad veritatem adducta, iam tamen quae non dubites pulchra dicere. Faicts au vray, et au naturel.
    \
        Adducere in voluntatem. Cic. Induire à vouloir quelque chose.
    \
        Adducere rem aliquam ad vtilitatem. Var. En faire son profict.
    \
        Adducere in certamen rem aliquam. Cic. Mettre en debat.
    \
        Adducere in controuersiam. Cic. Amener, ou Revoquer en doubte.
    \
        Rem in eum locum adduxit, vt diceret, etc. Ci. Il mist l'affaire en tel estat, qu'il veint jusques à dire que, etc.
    \
        In eum statum rempublicam adduxerant. Liu. Ils avoyent mis la republique en tel estat.
    \
        Adducta vita in extremum. Taci. En danger extreme, ou de mort.
    \
        Adducta res in fastidium. Plin. Qu'on mesprise, De laquelle on ne tient compte.
    \
        Adducere aliquid in honorem. Cic. Mettre en bruit, estime, honneur.
    \
        Adducere aliquem in inuidiam. Cic. Mettre en haine, Faire blasmer quelcun, Mettre en male grace.
    \
        Adducere hominem, vel rem aliquam, ad vel in ius, siue iudicium. Liu. Mettre en proces, Faire plainte d'une chose en jugement.
    \
        Adducta res in iudicium. Cic. La chose a esté debatue en jugement.
    \
        Adductus est in iudicium Polemocrates de dolo malo, et de fraude a Dione. Cic. Dion a faict convenir Polemocrates en justice, ou devant le juge, et l'a accusé de fraude et tromperie, L'a faict venir en jugement pour dol et tromperie.
    \
        Adducere in odium. Senec. Faire hair.
    \
        Adduci in obliuionem. Cic. Estre mis en oubli.
    \
        In angustum res adducta est. Cic. Mise à l'estroict.
    \
        Adducere aliquem in summas angustias. Cic. Le mettre en tresgrande perplexité.
    \
        Adducere arcum. Virg. Bander un arc et le tendre, Entoiser dedens un arc.
    \
        Adducere brachium, aut lacertum. Virg. Retirer le bras à soy pour jecter ou darder plus roide et plus loing.
    \
        Habenas adducere. Virg. Retirer la bride.
    \
        Adducere lorum liuius. Serrer.
    \
        Cibus in crimen adductus. Plin. Viande qu'on blasme.
    \
        Adduci in discrimen. Cic. Estre mis en danger.
    \
        Res in extremum est adducta discrimen. Cic. Est au plus grand danger qu'elle peult estre.
    \
        Nepos auum in discrimen capitis adduxit. Cic. L'a mis en danger de sa vie.
    \
        Adducit cutem macies. Ouid. Maigreté fait retirer et rider la peau. \ Miseros adduxerat artus. Virg. Avoit retraict.
    \
        Adducere frontem. Ouid. Se rider le front, Se renfrongner.
    \
        Adduci re aliqua, vt benignitate, iniuria, etc. Estre meu.
    \
        Voluntate. Ci. Faire voluntairement, De nostre volunté et propre motif.
    \
        Adducis me vt tibi assentiar. Cic. Tu m'induis à te croire.
    \
        Nullo frigore adducitur, vt capite operto sit. Cic. Il n'y a froidure qui luy puisse faire couvrir la teste.
    \
        Illud quidem non adducor vt credam. Cic. On ne me scauroit mener en ce poinct, que je creusse cela.
    \
        Adduci non possum, aut vix possum vt, etc. Cic. On ne me scauroit persuader, ou mettre en teste que, etc.
    \
        Adducere febres. Horat. Amener, ou faire venir la fiebvre.
    \
        Adduxere sitim tempora. Horat. Tempus aestiuum adduxit sitim. A amené la soif.
    \
        Adducere taedium alicuius rei. Plin. Faire qu'on se fasche et ennuye de quelque chose.
    \
        Adducere vultum. Senec. Froncer le visage, renfrongner.

    Dictionarium latinogallicum > adduco

  • 15 effectus

    1.
    effectus, a, um, Part. and P. a., from efficio.
    2.
    effectus, ūs, m. [efficio], a doing, effecting.
    I.
    In gen., execution, accomplishment, performance: ad effectum consiliorum pervenire, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 8, 4:

    operis,

    Liv. 21, 7:

    ad effectum aliquid adducere,

    id. 33, 33, 8; cf.

    spei,

    id. 21, 57; Prop. 3, 9, 27 (4, 8, 27 M.):

    ut peccatum est, patriam prodere, etc., quae sunt in effectu: sic timere, etc., peccatum est, etiam sine effectu,

    Cic. Fin. 3, 9, 32:

    effectum consilii morata tempestas est,

    Curt. 8, 13, 22; cf.:

    cum opera (sc. oppugnationis) in effectu erant, i. e. near completion,

    Liv. 31, 46, 14:

    haec verba, QVOD STATVERIT, cum effectu accipimus, non verbotenus,

    in effect, in fact, Dig. 2, 2, 1:

    cum effectu,

    Paul. ib. 40, 7, 1.—
    II.
    In partic., with reference to the result of an action, an operation, effect, tendency, purpose:

    quarum (herbarum) vim et effectum videres,

    Cic. Div. 2, 20, 47:

    Q, cujus similis effectu specieque Koppa,

    Quint. 1, 4, 9; cf. Plin. 27, 13, 119, § 144: effectus eloquentiae est audientium approbatio, Cic. Tusc. 2, 1, 3; cf. Quint. 2, 17, 25; 2, 18, 2:

    ne sine ullo effectu aestas extraheretur,

    Liv. 32, 9 fin.; cf. id. 34, 26; 40, 22 fin.:

    cum plura argumenta ad unum effectum deducuntur,

    Quint. 9, 2, 103; 1, 4, 9:

    ut res haberet effectum,

    Vulg. Judic. 18, 5.—In the plur., Quint. 1, 10, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > effectus

  • 16 adduco

    ad-dūco, dūxī, ductum, ere, I) etw. heran-, an sich-, nach sich hin ziehen, 1) im allg.: ramulum (Ggstz. remittere, loslassen), Ov.: parvis colla lacertis, mit den Ärmchen den Hals (der Mutter) zur Umarmung nach sich hin ziehen, Ov.: lacertum (lacertos) od. palmas, zum Ausholen an sich ziehen, ausholen mit usw., Verg. u. Ov.: pedem, an sich ziehen, aufheben, um zu treten, Ov.: ostium cellae, zuziehen, Petr. – 2) insbes.: a) straff-, scharf anziehen, spannen, togam, Sen.: lorum, Liv.: funes, Caes.: balistae et reliqua tormenta contenta atque adducta vehementius, schärfer angezogen, Cic.: habenas (die Zügel), Ggstz. remittere, Cic. (im Bilde): habenam (den Schwungriemen), Verg.: arcum, Verg.: sagittam, Verg. – b) zusammenziehen, runzeln, adducit cutem macies, Ov., sitis miseros artus, Verg. – bes. add. frontem, die Stirn in (düstere) Falten ziehen (vor Kummer, Betrübnis usw., Ggstz. remittere fr.), Sen. u. Quint.: u. so vultum ad tristitiam, Sen. – II) jmd. mit sich (als dux) an einen Ort od. zu jmd. herbei-, hinführen, -bringen, -schaffen, -holen, mitnehmen, mitbringen, begleiten, A) eig.: a) leb. Wesen: alqm intro, Plaut.: alqm eo (dahin) in conspectum populi, Liv.: alqm ad se domum, Plaut.: turbam domum, Ter.: alqm ad cenam, Plaut.: alqm secum, Ter. u. Cic.: exercitum, Cic.: copias navibus (auf Sch.), Liv.: ad aegros medicum, Cic.: gentes in Italiam, Cic.: alqm in ius od. in iudicium od. bl. alqm, vor Gericht ziehen, Cic. – insbes., zuführen, alci pueros venales ex Gallia, Cic.: alci scortum, Ter. u. Nep.: alci exercitum subsidio (zur Hilfe), Nep. – b) lebl. Objj., etw. herbei-, mitführen, -bringen, aurum secum, Liv.: tantas moles, Curt. – insbes., ein Gewässer, eine Wasserleitung herbeileiten, hinleiten, lacum fossā ad flumen, Plin. ep.: aquam, Cic.: aquam, quae vocatur Tepula, ex agro Lucullano Romam et in Capitolium, Frontin. aqu.: Virginem ab octavi lapidis diverticulo duobus milibus passuum, Plin. – B) übtr.: 1) im allg.: errat, qui ea (animalia) in exemplum hominis adducit, als Beisp. aufstellt, Sen.: quibus promulgationibus potest quis illam rationem adducere, quoniam etc., den Grund anführen, ICt. – 2) insbes.: a) in eine gewisse Lage bringen, in einen Zustand versetzen, alqm in sermonem, invidiam, vituperationem, zum Gegenstand des usw.... machen, Cic.: alqm in suspicionem alci, jmd. bei einem in V. bringen, verdächtigen, Nep.: res in extremum discrimen, Cic.: in angustias summas, Cic.: alqm in eam necessitatem, ut etc., Liv.: tuli graviter et acerbe in eum me locum adduci, ut etc., in die Lage, Alternative versetzt werde, Cic.: u. so eo adduxit eos, ut etc., Cic.: est res iam in eum locum adducta, ut etc., dahin gekommen usw., Cic. – se suumque regnum ad ultimum discrimen, sich u. sein Reich aufs Spiel setzen, Liv.: alqd ad effectum, zustande bringen, Liv.: nondum Myronis (signa) satis ad veritatem adducta, erreichen die Wahrheit noch nicht ganz, Cic. – b) jmd. zu einer bestimmten Tätigkeit, Gemütsstimmung, Gesinnung hinführen, bringen, bewegen, antreiben, veranlassen, bestimmen, his rebus adductus, Caes.: alqm ad misericordiam, Ter.: ad iracundiam, Cic.: ad nequitiam, verleiten, Plaut. u. Ter.: in fletum, in metum, Cic.: in consuetudinem, Caes., od. ad consuetudinem, Cic.: adduci ad suspicandum, Cic.: non facile ad credendum, sich überzeugen lassen, glauben können, Nep. – adduci in eam od. maximam spem m. folg. ut u. Konj., od. m. folg. Akk. u. Infinit. Fut., od. m. folg. Genet. Subst. u. Gerundivi, zB. in eam spem adducimur, ut nobis ea contentio... interdum non fugienda videatur, Cic.: in spem maximam et verissimam sumus adducti, hunc ipsum annum salutarem civitati fore, Cic.: eā morā in spem adductus Aulus conficiendi belli, Sall. – m. folg. ut u. Konj., adducis me, ut tibi assentiar, Cic.: u. adductus sum officio, fide, misericordiā, ut etc., Cic. – bei vorhergeh. Negat. m. folg. quin. u. Konj., nullā calamitate victus... potuit adduci, quin etc., Hirt. b.G. 8, 19, 8. – dah. adductus alqā re, durch etwas bewogen, Bruti precibus, auf Bitten des B., Cic.: mercedulā, um ärmlichen Lohn, Cic.: pudore, aus Scham, Caes. – bes. jmd. zu dem Glauben be stimmen, vollst. alqm adducere, ut existimet m. folg. Acc. u. Infinit., Cic.: u. non possum adduci, ut putem, od. non adducor, ut putem, Cic., non adducor, ut credam, Liv., adduci nequeo, quin existimem, Suet., eo magis adducor, ut credam, Liv., alle m. folg. Acc. u. Infinit.: u. dah. bl. adducor m. folg. Acc. u. Infinit., Cic. (s. Wopkens Lectt. Tull. 3, 2. p. 330 ed. Hand): u. non od. vix posse adduci, ut etc., Cic.: u. ganz absol., adducor igitur et propemodum assentior, Cic. Vgl. übh. Krebs-Schmalz Antib. Aufl. 7. Bd. 1. S. 86. – c) einen Zustand herbeiführen, febres, sitim, Hor.: taedium vini, Plin. – / Archaist. Imperat. adduce, Plaut. asin. 355; Stich. 151. Ter. Phorm. 309 Fl. (Umpf. adduc): synk. Perf. adduxti, Ter. heaut. 819. – synk. Infin. adduxe, Plaut. rud. 1047. – paragog. Infin. Praes. Pass. adducier, Plaut. Bacch. 112.

    lateinisch-deutsches > adduco

  • 17 adduco

    ad-dūco, dūxī, ductum, ere, I) etw. heran-, an sich-, nach sich hin ziehen, 1) im allg.: ramulum (Ggstz. remittere, loslassen), Ov.: parvis colla lacertis, mit den Ärmchen den Hals (der Mutter) zur Umarmung nach sich hin ziehen, Ov.: lacertum (lacertos) od. palmas, zum Ausholen an sich ziehen, ausholen mit usw., Verg. u. Ov.: pedem, an sich ziehen, aufheben, um zu treten, Ov.: ostium cellae, zuziehen, Petr. – 2) insbes.: a) straff-, scharf anziehen, spannen, togam, Sen.: lorum, Liv.: funes, Caes.: balistae et reliqua tormenta contenta atque adducta vehementius, schärfer angezogen, Cic.: habenas (die Zügel), Ggstz. remittere, Cic. (im Bilde): habenam (den Schwungriemen), Verg.: arcum, Verg.: sagittam, Verg. – b) zusammenziehen, runzeln, adducit cutem macies, Ov., sitis miseros artus, Verg. – bes. add. frontem, die Stirn in (düstere) Falten ziehen (vor Kummer, Betrübnis usw., Ggstz. remittere fr.), Sen. u. Quint.: u. so vultum ad tristitiam, Sen. – II) jmd. mit sich (als dux) an einen Ort od. zu jmd. herbei-, hinführen, - bringen, -schaffen, -holen, mitnehmen, mitbringen, begleiten, A) eig.: a) leb. Wesen: alqm intro, Plaut.: alqm eo (dahin) in conspectum populi, Liv.: alqm ad se domum, Plaut.: turbam domum, Ter.: alqm ad cenam, Plaut.: alqm secum, Ter. u. Cic.: exercitum, Cic.: copias navibus (auf Sch.), Liv.: ad aegros medi-
    ————
    cum, Cic.: gentes in Italiam, Cic.: alqm in ius od. in iudicium od. bl. alqm, vor Gericht ziehen, Cic. – insbes., zuführen, alci pueros venales ex Gallia, Cic.: alci scortum, Ter. u. Nep.: alci exercitum subsidio (zur Hilfe), Nep. – b) lebl. Objj., etw. herbei-, mitführen, -bringen, aurum secum, Liv.: tantas moles, Curt. – insbes., ein Gewässer, eine Wasserleitung herbeileiten, hinleiten, lacum fossā ad flumen, Plin. ep.: aquam, Cic.: aquam, quae vocatur Tepula, ex agro Lucullano Romam et in Capitolium, Frontin. aqu.: Virginem ab octavi lapidis diverticulo duobus milibus passuum, Plin. – B) übtr.: 1) im allg.: errat, qui ea (animalia) in exemplum hominis adducit, als Beisp. aufstellt, Sen.: quibus promulgationibus potest quis illam rationem adducere, quoniam etc., den Grund anführen, ICt. – 2) insbes.: a) in eine gewisse Lage bringen, in einen Zustand versetzen, alqm in sermonem, invidiam, vituperationem, zum Gegenstand des usw.... machen, Cic.: alqm in suspicionem alci, jmd. bei einem in V. bringen, verdächtigen, Nep.: res in extremum discrimen, Cic.: in angustias summas, Cic.: alqm in eam necessitatem, ut etc., Liv.: tuli graviter et acerbe in eum me locum adduci, ut etc., in die Lage, Alternative versetzt werde, Cic.: u. so eo adduxit eos, ut etc., Cic.: est res iam in eum locum adducta, ut etc., dahin gekommen usw., Cic. – se suumque regnum ad ultimum discrimen, sich u.
    ————
    sein Reich aufs Spiel setzen, Liv.: alqd ad effectum, zustande bringen, Liv.: nondum Myronis (signa) satis ad veritatem adducta, erreichen die Wahrheit noch nicht ganz, Cic. – b) jmd. zu einer bestimmten Tätigkeit, Gemütsstimmung, Gesinnung hinführen, bringen, bewegen, antreiben, veranlassen, bestimmen, his rebus adductus, Caes.: alqm ad misericordiam, Ter.: ad iracundiam, Cic.: ad nequitiam, verleiten, Plaut. u. Ter.: in fletum, in metum, Cic.: in consuetudinem, Caes., od. ad consuetudinem, Cic.: adduci ad suspicandum, Cic.: non facile ad credendum, sich überzeugen lassen, glauben können, Nep. – adduci in eam od. maximam spem m. folg. ut u. Konj., od. m. folg. Akk. u. Infinit. Fut., od. m. folg. Genet. Subst. u. Gerundivi, zB. in eam spem adducimur, ut nobis ea contentio... interdum non fugienda videatur, Cic.: in spem maximam et verissimam sumus adducti, hunc ipsum annum salutarem civitati fore, Cic.: eā morā in spem adductus Aulus conficiendi belli, Sall. – m. folg. ut u. Konj., adducis me, ut tibi assentiar, Cic.: u. adductus sum officio, fide, misericordiā, ut etc., Cic. – bei vorhergeh. Negat. m. folg. quin. u. Konj., nullā calamitate victus... potuit adduci, quin etc., Hirt. b.G. 8, 19, 8. – dah. adductus alqā re, durch etwas bewogen, Bruti precibus, auf Bitten des B., Cic.: mercedulā, um ärmlichen Lohn, Cic.: pudore, aus Scham, Caes. – bes. jmd. zu dem Glauben be-
    ————
    stimmen, vollst. alqm adducere, ut existimet m. folg. Acc. u. Infinit., Cic.: u. non possum adduci, ut putem, od. non adducor, ut putem, Cic., non adducor, ut credam, Liv., adduci nequeo, quin existimem, Suet., eo magis adducor, ut credam, Liv., alle m. folg. Acc. u. Infinit.: u. dah. bl. adducor m. folg. Acc. u. Infinit., Cic. (s. Wopkens Lectt. Tull. 3, 2. p. 330 ed. Hand): u. non od. vix posse adduci, ut etc., Cic.: u. ganz absol., adducor igitur et propemodum assentior, Cic. Vgl. übh. Krebs-Schmalz Antib. Aufl. 7. Bd. 1. S. 86. – c) einen Zustand herbeiführen, febres, sitim, Hor.: taedium vini, Plin. – Archaist. Imperat. adduce, Plaut. asin. 355; Stich. 151. Ter. Phorm. 309 Fl. (Umpf. adduc): synk. Perf. adduxti, Ter. heaut. 819. – synk. Infin. adduxe, Plaut. rud. 1047. – paragog. Infin. Praes. Pass. adducier, Plaut. Bacch. 112.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > adduco

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»